Na enkele jaren steeds weer dit als resultaat te zien:
is de maat vol , de ‘witte van der laan’ wordt de laan uitgestuurd !
Deze witte druif is heel gevoelig voor schimmels en ter vergelijking , de blauwe druif Leon Millot heeft hier bijna geen vlekje.
Het enige waar die last van heeft zijn de merels, die hebben dit jaar hun buikje goed kunnen vullen 🙂
De druivelaar die zal worden vervangen is deze , het mag duidelijk zijn dat die er niet echt blakend van gezondheid bij staat.
Dus nam ik de snoeischaar ter hand en zorgde voor een proper canvas.
Maar door wat gaan we deze vervangen? Wel, na ons bezoek aan de Fruitberg is de Taybes , een braamboos, blijven hangen. Na wat zoekwerk vond ik wat ik zocht bij Ecoflora . Dus tijdens de middagpauze even naar deze ecologische kwekerij gereden en mij serieus moeten inhouden om niet met een volle koffer terug te komen. Momenteel heb ik wat tijd tekort om veel te doen in de tuin, maar die tuin loopt niet weg….
Dus deze hier wordt het.
Uit de beschrijvingen van de Fruitberg heb ik kunnen opmaken dat de doornloze versie (Taybes Buckingham) niet zo goed is qua opbrengst, dus ging ik maar voor de doornige. Goede handschoenen zijn hier wel aangewezen want het zijn echt venijnige stekeltjes.
De wijnrank werd dus gerooid en het plantgat werd voorzien van verse gezeefde compost, die onder de vochtige leemgrond werd gemengd. Daarna werd de nieuwkomer aan de verrijkte grond toevertrouwd. Hoe dit in z’n werk ging ziet u hieronder:
Nog een flinke scheut water en hopelijk kunnen we volgend jaar smullen !
En daar ik dan toch aan de slag was in de tuin heb ik vlug nog even wat Chinese kool geplant in het serreke. Waarschijnlijk weer wat laat, maar we zien wel. De snijbiet is ook een nieuwkomer en zal na de eerste oogst en het eerste geslaagde recept (met dank aan De moestuin van Mme Zsazsa en het Blijentuinvrouwtje) een blijver worden. En als afsluiter werden ook nog een aantal vlierstruiken geplant.
Oh ja, de foto’s zijn deze keer wat minder, wegens mijn Fotokodasken moeten uitlenen aan OudsteZoon voor een studieproject…..
blijentuin 
Dit voorjaar heb ik voor het eerst ook snijbiet – Warmoes, dus – geplant. Een projectje, zeg maar. Het is echter over de ganse lijn een succes gebleken. Meer van dat! Extra bonus: Warmoes tooit zich met schone kleuren.
Die Taybesvruchten zien er minstens even lekker uit als druiven. En waarschijnlijk zullen de merels dat ook vinden. 😉
Ik heb me ,als warmoes-leek, beperkt tot het wit-groene basismodel. Maar wie weet ga ik wel voor een upgrade..
Je zal zien, de Taybes is een voltreffer. Ik heb hier weinig last van merels
Ik verwacht er ook veel van. Hopelijk worden de verwachtingen ingelost.
Mijn snijbiet heet ‘ Perpetual Spinach’. Ze onderscheidt zich van de veelkleurige ‘Swiss Chard’ en gelijkt meer op dikstelige spinazie. 10 planten zijn meer dan genoeg voor mijn toch grote familie. Regelmatig tot op de grond afsnijden maar wel het hart laten staan. Ze produceert heel vroeg en tot er vorst komt. En masse! En ze maakt de tanden niet zo bot, zoals echt spinazie.
Weer eentje om te onthouden. Wat dat bot maken betreft, zit er misschien minder ‘ijzer’ in de snijbiet ;-).
Druiven worden hier ook niets van betekenis, ’t een jaar wat beter dan ’t ander, dit jaar grote flop. terwijl bij mijn vader, waar zijn druif tegen de garagemuur groeit, er een fantastische productie was. Kleinfruit zal sowieso beter gaan. succes ermee.
O, maar hier is het enkel deze witte die niks werd, de Leon Millot stond bomvol trossen (of ‘grappen’ zoals dit hier in de Druivenstreek in het dialect heet). Gelukkig hebben de merels wat geholpen wat het was echt teveel om te verwerken.
De van der Laan had het wel heel erg te pakken. Ik kan me voorstellen dat je hem eruit gooide.
Tegen de zuidmuur van ons huis staat al meer dan 15 jaar en blauwe ‘Boskoop Glory’, die elk jaar een aantal kilo’s heerlijke zoete druiven levert. Een beetje schimmel op de bladeren krijgt hij wel, maar de druiven blijven onaangetast.
Maar de Taybes zal hopelijk niet teleurstellen.
Ik hoop het met je mee. Leuk te horen dat ook in het hoge noorden de druiven geapprecieerd worden :-).
ook hier gaan de merels met al het lekkers aan de haal. Zelfs wanneer we netten spannen, ook dan vinden ze wel een manier om er achter te raken.
Netten spannen doe ik niet meer. Zeker niet meer nadat ik er ooit een onfortuinlijke merel dood in terugvond. Ik probeer de ‘schade’ te beperken door wat CD’s op te hangen, met wisselend succes…
Onze druivelaar in onze stadtuin was niet meer goed & had een ziekte in de schors & stamdie niet meer te beha,delen was. We hebbn hem moeten uitdoen! 😦