Blankende druiven etcetera

Na een bewogen tijd , we hebben immers binnen een tijdsspanne van 2 weken afscheid moet nemen van 2 geliefde grootouders, heb ik toch even tijd genomen om een nieuw overzicht neer te pennen.
Laten we beginnen met een populair onderwerp: de druiven. We hebben vooral het zeer resistente ras “Leon Millot” staan.
Zo zagen ze eruit einde juli:

23 juli

Een maand later begon het “blanken”

17 augustus

En 2 weken later zijn alle trossen op enkele druiven na bijna helemaal blauw.

2 september

Nu nog even geduld en we kunnen weer smullen. Ik heb alvast wat CD’s tussen de mooiste trossen gehangen want de merels lusten de druiven ook.

Het asperge probeersel kent matig succes, ongeveer 8 van de 10 planten zijn boven de grond geraakt en daarvan zijn er maar een 3-tal die echt goed gegroeid zijn. Dat  wordt nog even afwachten. Hopelijk doet het inwerken van een flinke laag compost , na het afsterven van het loof, wonderen.

Enkele tekenen beginnen wel op de herfst te wijzen, de wilde roos (ooit eens meegenomen uit Denemarken) begint al mooie rode bottels te vormen.  Een mooi winterbuffet voor de vogels.

Ook andere rozen doen mee.

De bruidssluier op onze pergola zal me weer heel wat snoeiwerk bezorgen!
Maar hij zorgde wel voor de nodige koelte op de warme zomerdagen.

Er fladdert ook nog van alles rond , bijvoorbeeld deze oranje wortelboorder.

Ik had meer geluk dan de Fruitberg , ik had m’n fotokodaksken wel in de aanslag toen de kolibri-vlinder neerstreek op de vlinderstruik. Alhoewel neerstrijken is een groot woord, dat beestje blijft geen seconde stilzitten! En dat zie je aan de foto’s van deze beginnende amateur fotograaf.
Maar het blijft een leuke vlinder om te bekijken.

Ook het kaasjeskruid laat zijn mooie paarse bloemen nu volop zien.

Tot slot nog een beeld van de buizerds die hier tijdens de mooie dagen hoog in het zwerk roepend rondcirkelen, prachtbeesten!

Asperges!!

Het heeft even geduurd , maar hier zijn we terug. De nasleep van het ongewenst bezoek was groter dan gedacht en de tuin heeft me ook goed bezig gehouden, maar hier dan toch eindelijk een nieuw bericht.
Daar het BlijentuinVrouwtje  (en ik eigenlijk ook)  zot is van groene asperges gaan we proberen om er zelf te kweken. Op de tuindagen in Bokrijk hebben we naast het plantgoed gegrepen, maar verleden week heb ik er toch nog gevonden bij Groendecor in Sint-Pieters-Leeuw. Het is de varieteit “Jacq ma pourpre” geworden, paarse dus. De keuze voor een “groene” soort heeft ook te maken met onze leemgrond, de witte verkiezen eerder een meer zanderige bodem. Het is misschien wat laat om deze nog te planten , maar  dit jaar moeten we toch geen oogst verwachten, de plant moet eerst kunnen uitgroeien.
  Dan op zoek naar een zonnig plekje in de tuin, niet evident met al onze krul- en boswilgen. Achter het terras van onze houtgestookte hottub was er nog wel een plekje gazon dat we voor dit nobel doel kunnen opofferen (weeral wat minder gras af te rijden !), dus  hier werden eerst de graszoden verwijderd:

Dan de bodem goed losmaken, tot ongeveer een halve meter diep.  Op dit stukje van 3m bij 0,5m heb ik 2 kruiwagens grond verwijderd en vervangen door het zwarte tuingoud, de compost, die diep wordt ingewerkt.

Dan  opnieuw een geul van ongeveer 30cm diep bij 50cm maken.

En dan mogen de hoofdrolspelers eindelijk opdraven :

Er worden heuveltjes van een 8-tal cm hoog gemaakt die ideaal minstens 30cm uit mekaar moeten liggen. Gezien de beperkte plaats heb ik me daar niet overal kunnen aan houden , we zullen wel zien of dit invloed gaat hebben.
Op de heuveltjes worden de planten geplaatst met de wortels mooi uitgespreid.

En plots was het bijna donker, dus moeten we de flits gaan gebruiken 😉

De planten worden dan met hand bedekt met het grond-compost mengsel. Een 10-tal cm is genoeg, je vult de rest van de geul vervolgens gedurende de zomer verder aan. Zodanig zitten de koppen van de plant ongeveer een 25tal cm onder de grond. Ook niet vergeten om voor het bedekken een stok bij elke plant te steken, als steun en om te weten waar de planten zitten natuurlijk.

Normaal moet je nog begieten, maar met het vochtige weer van de laatste en komende dagen kan ik dit werkje gelukkig overslaan.
En nu maar hopen dat de planten nog kiemkrachtig genoeg waren en dat we volgend jaar al een beetje eigen asperges kunnen oogsten!