Kniperdeknip

Het hoe en waarom van de lange blogstilte ga ik hier nu niet uit de doeken doen, maar ik vond het nu toch tijd om even de stilte te doorbreken.

Ik wil jullie hier eens laten zien hoe de Belgische tafeldruif aan z’n grote druiven komt. Dit heeft dus te maken met het ‘krenten’, wat hier in de Vlaams-Brabantse Druivenstreek beter bekend is als het ‘knippen’.

Zo zien mijn eerste ‘Royal’ trossen er uit voor het knippen. De druivelaar is een 3-tal jaar oud en mag nu de eerste keer (beperkt) vruchten dragen.

Dan nemen we een fijn schaartje en knippen alle kleine druiven weg , zodanig krijgen de overgebleven druiven meer ruimte om te groeien.

En dit is dan het resultaat.

Dit wil dus zeggen dat elke tros minstens 1 keer door de handen van de serrist is geweest. In mijn kleine serre hangen momenteel een 10-tal trossen, maar ik weet uit ervaring wat een immens werk dit is in een professionele serre. Dit samen met alle andere werkzaamheden (snoeien, bemesten , bezetten, verluchten,…) en het feit dat deze serres verwarmd worden in de lente verklaart de hogere prijs van onze lekkere tafeldruif.
Hieronder een foto uit de oude doos, de knipsters aan het werk in de verzengende hitte van de druivenserre.

En de tuin? Die staat er momenteel redelijk wild bij daar we ons de laatste maanden vooral hebben bezig gehouden met het restaureren van een oldtimer caravan. Of heet dit tegenwoordig “upcycling” 🙂 .

ADRIA 305 voor

na

voor

na

Dus misschien kom je ons nog wel eens tegen , wie weet?

Bolletjes

Het viel me op hoeveel bolletjes er op dit moment in de tuin te vinden zijn.
Te beginnen met de druiven die zich tegoed doen aan de avondzon.

insecteneitjes

Deze z’n naam ben ik effe kwijt…

Valeriaan

Braambes

Spirea Japonica

Kiwi, heel veel bloemknoppen dit jaar, wegens weinig late vorst.

En de rode aalbes doet ook  weer zijn best…

Ander en beter

Na enkele jaren steeds weer dit als resultaat te zien:

is de maat vol , de ‘witte van der laan’ wordt de laan uitgestuurd !
Deze witte druif is heel gevoelig voor schimmels en ter vergelijking , de blauwe druif Leon Millot heeft hier bijna geen vlekje.
Het enige waar die last van heeft zijn de merels, die hebben dit jaar hun buikje goed kunnen vullen 🙂

De druivelaar die zal worden vervangen is deze , het mag duidelijk zijn dat die er niet echt blakend van gezondheid bij staat.

Dus nam ik de snoeischaar ter hand en zorgde voor een proper canvas.

Maar door wat gaan we deze vervangen? Wel, na ons bezoek aan de Fruitberg is de Taybes , een braamboos, blijven hangen. Na wat zoekwerk vond ik wat ik zocht bij Ecoflora . Dus tijdens de middagpauze even naar deze ecologische kwekerij gereden en mij serieus moeten inhouden om niet met een volle koffer terug te komen. Momenteel heb ik wat tijd tekort om veel te doen in de tuin, maar die tuin loopt niet weg….
Dus deze hier wordt het.

Uit de beschrijvingen van de Fruitberg heb ik kunnen opmaken dat de doornloze versie (Taybes Buckingham) niet zo goed is qua opbrengst, dus ging ik maar voor de doornige. Goede handschoenen zijn hier wel aangewezen want het zijn echt venijnige stekeltjes.
De wijnrank werd dus gerooid en het plantgat werd voorzien van verse gezeefde compost, die onder de vochtige leemgrond werd gemengd. Daarna werd de nieuwkomer aan de verrijkte grond toevertrouwd. Hoe dit in z’n werk ging ziet u hieronder:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nog een flinke scheut water en hopelijk kunnen we volgend jaar smullen !
En daar ik dan toch aan de slag was in de tuin heb ik vlug nog even wat Chinese kool geplant in het serreke. Waarschijnlijk weer wat laat, maar we zien wel. De snijbiet is ook een nieuwkomer en zal na de eerste oogst en het eerste geslaagde recept (met dank aan De moestuin van Mme Zsazsa  en het Blijentuinvrouwtje) een blijver worden.  En als afsluiter werden ook nog een aantal vlierstruiken geplant.
Oh ja, de foto’s zijn deze keer wat minder, wegens mijn Fotokodasken moeten uitlenen aan OudsteZoon voor een studieproject…..

Te diep in de druif gekeken

De druiven die blijven hangen zijn vormen nu een feestmaal voor vogels en insecten.
Vooral de merels zijn er gek op maar ook de volgende insecten kon ik betrappen bij het drinken van de lichtjes gefermenteerde sappen.
We beginnen met een gehakkelde aurelia met de vleugels open om te profiteren van de deugddoende herfstzon en op de foto eronder in de betere camouflage outfit.


De volgende vlinder die zich aan de bar meldde was een atalanta.

Maar de meest imposante klant blijft toch mijn favoriet onder de wespen : de Hoornaar. (Vespa crabro)

Deze kan tot 3 cm groot worden (de koningin  tot 4 cm) en is daarmee de grootste wesp van Europa.
Ter vergelijking een grote vlieg (dambordvlieg?) die ook wat kwam meedrinken.



Een van de redenen waarom ik deze zeker graag zie rondvliegen in de tuin is  dat de hoornaar andere meer vervelende insecten op zijn menu heeft staan zoals de gewone limonadewesp.
En het blijft natuurlijk een spectaculair beest om naar te kijken.
Deze bleef wel heel lang zitten , maar ik denk dat dit kwam doordat deze wel erg diep in de druif had gekeken en bijgevolg wat onder invloed was.

appel en druiven lekkers

Onze oude holle hoogstam appelaar heeft het weer klaargespeeld,  Z’n takken buigen weer door door de kilo’s fruit die er aan hangen.

Tijd om te plukken. Hiervoor gebruik ik mijn eigen versie van een “flesplukker”  , deze werd gemaakt met een stevige buis van 3m en een 5l fles van bvb gedestilleerd water.Door een grotere fles te gebruiken kan je gemakkelijk 5 à 6 appels per keer plukken. De foto’s vertellen de rest.

Vooral de inkeping is belangrijk, hier blijven de appels achter haken.

 

Met dit hulpmiddel kan je zelfs zonder ladder al heel wat fruit plukken .

Welke soort appels het zijn weet ik niet, maar het zijn prima bewaarappelen, en je kan er heerlijke dingen mee maken.  Appelmoes, gebakken appelschijven met spek, geschilde appel in de (microgolf)oven met bruine suiker en eventueel wat hoeveijs, maar het eerste wat  het Blijentuinvrouwtje uit de oven toverde was deze heerlijke appelstrudel , naar een basisrecept van Jeroen Meus, met een eigen toets hier en daar.

 

Het was heerlijk!
De druifjes op de slagroom brengen ons naadloos naar het volgende onderwerp. Daar we heel wat druiven te oogsten hebben besloot ik om eens te proberen er druivensap van te maken.
Zo gezegd zo gedaan:

De druiven werden van de trossen geplukt en kort gespoeld. Daarna kwam de oude pers van ons moeder in actie. Na het persen werd het vruchtvlees nog eens door een neteldoek gehaald, met dit als resultaat :

 

Het vraagt wat werk, maar de smaak is niet te vergelijken met het commerciële spul.

In de tuin kan je goed het verschil zien tussen een resistente soort druiven (hier de Leon Millot)

 

En de witte van der Laan die duidelijk heel vatbaar is voor meeldauw, beide soorten staan hier vlak naast mekaar en worden vanzelfsprekend niet chemisch behandeld.

En tot slot nog een beeld van de scharnierbloemen, die momenteel volop  in bloei staan.

 

Blankende druiven etcetera

Na een bewogen tijd , we hebben immers binnen een tijdsspanne van 2 weken afscheid moet nemen van 2 geliefde grootouders, heb ik toch even tijd genomen om een nieuw overzicht neer te pennen.
Laten we beginnen met een populair onderwerp: de druiven. We hebben vooral het zeer resistente ras “Leon Millot” staan.
Zo zagen ze eruit einde juli:

23 juli

Een maand later begon het “blanken”

17 augustus

En 2 weken later zijn alle trossen op enkele druiven na bijna helemaal blauw.

2 september

Nu nog even geduld en we kunnen weer smullen. Ik heb alvast wat CD’s tussen de mooiste trossen gehangen want de merels lusten de druiven ook.

Het asperge probeersel kent matig succes, ongeveer 8 van de 10 planten zijn boven de grond geraakt en daarvan zijn er maar een 3-tal die echt goed gegroeid zijn. Dat  wordt nog even afwachten. Hopelijk doet het inwerken van een flinke laag compost , na het afsterven van het loof, wonderen.

Enkele tekenen beginnen wel op de herfst te wijzen, de wilde roos (ooit eens meegenomen uit Denemarken) begint al mooie rode bottels te vormen.  Een mooi winterbuffet voor de vogels.

Ook andere rozen doen mee.

De bruidssluier op onze pergola zal me weer heel wat snoeiwerk bezorgen!
Maar hij zorgde wel voor de nodige koelte op de warme zomerdagen.

Er fladdert ook nog van alles rond , bijvoorbeeld deze oranje wortelboorder.

Ik had meer geluk dan de Fruitberg , ik had m’n fotokodaksken wel in de aanslag toen de kolibri-vlinder neerstreek op de vlinderstruik. Alhoewel neerstrijken is een groot woord, dat beestje blijft geen seconde stilzitten! En dat zie je aan de foto’s van deze beginnende amateur fotograaf.
Maar het blijft een leuke vlinder om te bekijken.

Ook het kaasjeskruid laat zijn mooie paarse bloemen nu volop zien.

Tot slot nog een beeld van de buizerds die hier tijdens de mooie dagen hoog in het zwerk roepend rondcirkelen, prachtbeesten!