Patat in een zak…

Onze Nederlandse lezers denken waarschijnlijk dat ik het hier ga hebben over onze overheerlijke Belgische frietjes, maar niet is minder waar. Groentje had me gevraagd om een logje te schrijven over m’n experiment met het kweken van aardappelen in zakken. Een experiment dat de lezers en kijkers van moestuinier Wim Lybaert wel kennen.
Het begon met een 4-tal opgeschoten aardappelen die ik richting composthoop aan het brengen was, toen me plots de Moestuin uitzendingen te binnen schoten. Ik besloot om 2 zakken te vullen met compost en potgrond en de patatjes hierin te poten. Ze kregen een plekje voor de serre.

Begin Juli stonden ze er zo bij . (de foto’s zijn met de gsm genomen)

En na een zomer groeien was het half oktober tijd om te oogsten. Het loof is volledig afgestorven.

En ja , na wat wroeten  kwamen ze tevoorschijn,

Onze eigenste patatten.

Van twee tien maken, een wonderbaarlijke vermenigvuldiging. Het is nog geen mega opbrengst, maar gezien de minimale inspanning zeker de moeite waard!

En toen stond er een …. serre

Het werd tijd om na meer dan een maand blogstilte nog eens een berichtje de virtuele wereld in te sturen. Een onderwerp kiezen was niet moeilijk, ik had het her en der al vermeld, we hebben sinds enkele maanden een serre in de tuin. Hoe deze werd opgebouwd kom je hierna te weten. Wat er deze zomer in te beleven viel, schotel ik jullie later voor. We beginnen bij het begin (logisch dacht ik) :
Daar de trampoline enkel nog gebruikt werd om aardbeien te beschutten tegen de vorst of om takken op te stockeren besloten we om deze ruimte in de tuin nuttiger te gebruiken . Na wat opzoekwerk viel ons oog op dit model uit de Makro, een Vitavia Merkur serre. Ik had al wat ervaring met dit merk daar onze muurkas van dezelfde makelij is.
In de promo zat de fundering inbegrepen en het tuinbouwglas werd optioneel vervangen door veiligheidsglas, gezien er toch wat bomen rondom de serre staan. Dat ze gratis aan huis geleverd werd, was ook mooi meegenomen.
Dan werd het tijd voor het echte werk. In onderstaande slide-show kunnen jullie stap voor stap de afbraak van de trampoline en de opbouw van de serre volgen:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na de montage was het tijd voor het plezante deel : het uitzoeken van de groenten.
Dat er tomaten in  het glazen huisje gekweekt gingen worden stond al vast, en daar net de Radio2 tuindagen plaatsvonden in Bokrijk wisten we waar naartoe. Van een perfecte timing gesproken 😉 .
Zoals gewoonlijk kwamen we met veel te veel planten naar huis. Een tiental soorten tomaten, enkel paprika’s  (waaronder een speciale, maar daarover later meer 🙂 ),  broccoli en  palmkool kwamen mee naar huis.
En omdat we er toch waren werden ook nog een geranium ‘Lady Moore’
, geum, viooltjes ,ananaskers , citroenthijm en olijfkruid meegebracht. Een mooi tafeltje vol:

De geum’ flames of passion’ in close-up.

flames of passion

Aangevuld met wat eigen zaailingen van broccoli, kropsla en kerstomaatjes (met dank aan de Albert Heijn moestuintjes actie) kreeg alles zijn (krappe) plaats.
Achter de serre kan je ook nog de takkenwal, de uit de kluiten gewassen Gunnera en de regenton opmerken. Voor de takkenwal begint de hennepnetel al aardig op te schieten.

Wat er van al die plantjes geworden is , zie en lees je hier weldra……

Ze liggen te week …

En nee, het zijn niet de boontjes maar …

de ‘sugar snap ‘ suikererwten. Die gaan dit weekend voorgezaaid worden in de kleine serre. Hierbij is het moestuin-seizoen ook hier officieel begonnen.
En we hebben ook voor uitbreiding gezorgd, als alles een beetje meevalt zullen we dit jaar meer tomaten en andere warmte minnende groenten kunnen oogsten.  Verleden week werd een mooi bouwpakketje geleverd dat er na wat gepuzzel zo zou moeten uitzien :

Maar zover zijn we nog niet, want de lente komt eraan en dus zorgen we zoals de voorgaande jaren dat de padden en kikkers veilig naar hun paarplek geraken.  Een dagje verlof en wat zweten onder een winterzonnetje hebben de schermen weer doen herrijzen .
De tijdelijke opvangemmers werden geplaatst en voorzien van een stukje piepschuim (als eiland ingeval van overvloedige regenval) en een stok (als uitweg voor muizen, spinnen,… ).

De berm werd ook nog ontdaan van zwerfvuil en daarna keerde ik huiswaarts alwaar ik de holle appelboom door middel van de gsm inspecteerde op eventuele bewoners. Ook deze keer niemand thuis, op een een enkel insect en de nodige schimmels na.
Maar wanneer we de camera omdraaien zien we dat er wel ooit nestactiviteiten geweest zijn.
Het blijft straf dat die boom ons jaarlijks talloze kruiwagens appels blijft leveren.

Bedankt voor bewezen diensten…

In het hoofdstuk over courgettes in het Moestuinboek van MmeZsazsa stond een tip over het kweken van courgettes op een stok. Gezien het feit dat er in onze tuin toch wel wat slakken rondkruipen vond ik dit geen slecht idee om eens uit te proberen.
Trouwe bezoekers van deze webstek zullen onderstaande foto wel herkennen, op de voorgrond zie je de courgettes met hun bamboestokken.

8 juli

Op de foto in het moestuinboek wordt er gewerkt met een stok van ongeveer een meter, dus normaal hadden m’n bamboestokken wel moeten volstaan. Maar dat was buiten de groeikracht van deze telg uit de komkommerfamilie gerekend!
Tegen het einde van het seizoen zag het er al zo uit:
Ik diende een tweede stok bij te plaatsen om de plant in z’n groei te kunnen volgen. En toen ik vorig weekend besloot dat het welletjes was geweest werd pas duidelijk hoe goed deze zijn best heeft gedaan , dit is het eerste stuk op stok 1.
En dan volgt de rest …
De plant werd gerooid en kijk, die gaat vlotjes over de 3 meter. In de kruiwagen liggen ook nog de resten van de pompoenplanten die ook werden bedankt voor hun lekkere bijdragen.
De rest van de moestuin wordt voor de helft ingenomen door de Oost-Indische kers .(sorry buren, jullie haag krijgt er wat gratis bloemen bovenop)
Maar als je goed kijkt kan je toch wat rucola, snijbiet en spinazie ontdekken:
En ook  aardperen zijn er dit jaar weer in overvloed, al blijf ik de bloemetjes wat buiten proportie vinden, op het belachelijke af zelfs. Ze werden ondertussen gekortwiekt en het eerste stoofpotje met aardperen (en pastinaak) hebben we al achter de kiezen.

Ander en beter

Na enkele jaren steeds weer dit als resultaat te zien:

is de maat vol , de ‘witte van der laan’ wordt de laan uitgestuurd !
Deze witte druif is heel gevoelig voor schimmels en ter vergelijking , de blauwe druif Leon Millot heeft hier bijna geen vlekje.
Het enige waar die last van heeft zijn de merels, die hebben dit jaar hun buikje goed kunnen vullen 🙂

De druivelaar die zal worden vervangen is deze , het mag duidelijk zijn dat die er niet echt blakend van gezondheid bij staat.

Dus nam ik de snoeischaar ter hand en zorgde voor een proper canvas.

Maar door wat gaan we deze vervangen? Wel, na ons bezoek aan de Fruitberg is de Taybes , een braamboos, blijven hangen. Na wat zoekwerk vond ik wat ik zocht bij Ecoflora . Dus tijdens de middagpauze even naar deze ecologische kwekerij gereden en mij serieus moeten inhouden om niet met een volle koffer terug te komen. Momenteel heb ik wat tijd tekort om veel te doen in de tuin, maar die tuin loopt niet weg….
Dus deze hier wordt het.

Uit de beschrijvingen van de Fruitberg heb ik kunnen opmaken dat de doornloze versie (Taybes Buckingham) niet zo goed is qua opbrengst, dus ging ik maar voor de doornige. Goede handschoenen zijn hier wel aangewezen want het zijn echt venijnige stekeltjes.
De wijnrank werd dus gerooid en het plantgat werd voorzien van verse gezeefde compost, die onder de vochtige leemgrond werd gemengd. Daarna werd de nieuwkomer aan de verrijkte grond toevertrouwd. Hoe dit in z’n werk ging ziet u hieronder:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nog een flinke scheut water en hopelijk kunnen we volgend jaar smullen !
En daar ik dan toch aan de slag was in de tuin heb ik vlug nog even wat Chinese kool geplant in het serreke. Waarschijnlijk weer wat laat, maar we zien wel. De snijbiet is ook een nieuwkomer en zal na de eerste oogst en het eerste geslaagde recept (met dank aan De moestuin van Mme Zsazsa  en het Blijentuinvrouwtje) een blijver worden.  En als afsluiter werden ook nog een aantal vlierstruiken geplant.
Oh ja, de foto’s zijn deze keer wat minder, wegens mijn Fotokodasken moeten uitlenen aan OudsteZoon voor een studieproject…..

Tuintoer

Na 62 posts, 360 reacties en meer dan 17500 views ben ik tot het besef gekomen dat ik steeds maar kleine stukjes of details uit de tuin heb laten zien .
Tijd dus voor een kort toertje in de Blijentuin, de foto’s dateren nog van in mei, maar door de examenperiode en het gebrek aan tijd en goesting laat ik ze nu pas de wijde wereld in :

Wanneer je de tuin inkomt zie je centraal een eilandje dat gedomineerd wordt door de hazelaar. Naast een voederplank zit hier ook nog een poeltje in verscholen. Dit was vroeger de plaats van de zandbak, die nu dus werd omgevormd tot waterpartijtje. Dit wordt omringd door hosta, daglelies, valeriaan, kogeldistel, hemelsleutel, grasklokje, fuchsia en voorlopig nog Japanse holpijp, maar die zal er waarschijnlijk in de herfst moeten aan geloven, wegens te woekerend.
Rechts staat het hok van de cavia’s van Dochterlief en ernaast, net buiten beeld, het kippenhok.
Langs de grens met de boerderij staat een rij bos- en krulwilgen met eronder een ligustrumhaag. In deze strook kunnen onze eierfabrieken hun gangen gaan.
Links kan je een glimp van het tuinhuis opvangen.

Stappen we een beetje verder komen we aan de poel. Rechtsvoor zie je nog net de jonge Vibernum.  Zoals je kan opmerken is er heel veel groen in dit deel van de tuin en weinig kleur.  Om daar wat verandering in te brengen werd ondertussen een deel van het gras voor de Vibernum omgedoopt tot bloemenborder waar onder andere de Fruitberg Verbena bonariensis zaailingen een plek kregen.

Aan het poeltje is het goed vertoeven op de bank en als het ’s avonds wat fris wordt zorgt de vuurkorf voor extra warmte.

Wanneer we verder langs het tuinhuis  naar het achterste gedeelte wandelen komen we eerst nog een trampoline en een takkenwal tegen.  Daarachter ligt een heuvel , een overblijfsel van de grondwerken van ons huis. Die werd vroeger door de kinderen gebruikt als ‘speelberg’ maar is nu ingepalmd door pioenen, akelei, ranonkelstruik, sneeuwbes en…

ook onze kerselaar en blauwe bessen vinden hier een plaatsje. Meer achteraan werd vogelkers en sleedoorn aangeplant en ook een fazantenbes die ik van een buurman kreeg probeer ik hier te laten groeien. Ook de stokrozen zijn hier ieder jaar weer te zien. In de achtergrond zie je de koeienstal. 
Op de volgende (overbelichte) foto zie je rechts de heuvel en links achtereenvolgens de notelaar, Mirabelle en de oude appelaar. Allemaal veel te dicht op mekaar, maar dit is een ‘organisch’ gegroeide tuin,  een mooi woord om te zeggen dat we niet echt een plan hadden :-).
Zoals je kan zien wordt het gras hier enkel waar nodig afgereden.

Achteraan het tuinhuis staat er een kleine muurserre, genoeg voor een paar tomatenplanten, wat sla  en het opkweken van zaaigoed. De notelaar zal ik wel klein moeten houden wat tot nu toe lukt.

Wanneer we terugkeren naar het terras komen we ook nog de kruidentuin tegen , naast het houten terras van onze houtgestookte hottub. Dit terrasje is omgeven door een pergola waarop de Leon Millot druif z’n ding mag doen. Voor dit terras probeer ik asperges te kweken. Volgend jaar gaan we weten of dat lukt.

Rechts van dit terras ga je via het insectenhotel naar de moestuin. (Het hek is recent dus let niet op de verschillende kleuren.) Voor de rabarber zie je nog 1 van de 5  net aangeplante courgettes, die ondertussen al beginnen te produceren. Ze worden geflankeerd door vergeet-me-nietje, akelei en juffertje in ’t groen. Dat was op 18 mei (foto links), ter vergelijking een foto van gisteren 8 juli.

Achter het poortje bevindt zich dus de kleine moestuin (+/-20m2). Op het linkse bed kan je munt, look, pastinaak, sugar snaps, paksoi, prei en aardpeer herkennen. Rechts opgeschoten selder en peterselie, die laat ik bloeien voor de insecten, verder nog boterboontjes, sla en knolvenkel.

Op de laatste foto zie je hoe de moestuin op die 50 dagen is opgeschoten. Er werden ook nog Oost-Indische kers en kerstomaten geplant. De goudsbloemen en zegekruid kwamen vanzelf.

Zo, tot zover de eerste korte rondleiding, er zijn zeker nog hoekjes die de moeite waard zijn, maar dat zal voor een volgende keer zijn . Ik plan ook nog wel eens een stukje over de evolutie door de jaren heen (misschien in de winter 🙂 ).

Laat ze maar komen!

Om de pas uitgeplante pompoenen en courgetteplantjes te beschermen tegen de slijmerige veelvraten ga ik dit jaar eens een veelvoud van verdedigingslinies uitproberen.
Als eerste een laag houtas uit de kachel of vuurkorf. Dat het ook nog een uitstekende bron van kalium en calcium is, is mooi meegenomen!
Dan een laag gezeefd schelpenzand. Dit is het zand dat in de dierenwinkel verkocht wordt om als bedding in een volière te dienen .Dit zand wordt hier gezeefd om te gebruiken in JongsteZoon z’n terrarium . Het overblijvend schelpengrit wordt dan door ondergetekende aan de basis van slakkengevoelige planten gestrooid.
Ten derde een kring van koffiegruis. Gelukkig drinken mijn collega’s sloten koffie, dus daaraan geen gebrek.
Dan strooien we nog wat eco slakkenkorrels en als laatste een kraag gemaakt uit een blik waarvan de bodem afgezaagd werd.  Dit wordt dan met de scherpe rand naar boven over de plant geplaatst. Als de planten al te groot zijn om ze door het blik te wurmen kan je best het blik overlangs doorzagen of knippen en het dan als een kraag rond de plant plaatsen. Zeker met de fragiele stengels van pompoenen en courgettes is toch wel enige voorzichtigheid geboden. En vergeet natuurlijk ook je vingers niet in de gaten te houden.
Over het wel of niet gebruiken van de korrels is er discussie in de ecologische tuin middens, maar ik probeer deze met mate te gebruiken. Uiteindelijk heb je dan dit resultaat : En je kan de soort nog op het blik schrijven ook! Bij de courgettes heb ik het blik achterwege gelaten daar deze in een minder slakgevoelig deel van de tuin staan. Wel ga ik ze dit jaar eens op een stok laten groeien (een tip uit het Moestuinboek van MmeZsaZsa).De eerste weken heb ik nog geen slak gezien op deze planten, maar dat kan ook wel te maken hebben met de droogte. We blijven het nauwgezet opvolgen.
Dat er wel degelijk nood is aan bescherming werd gisteren na de regenbuien nog eens bewezen, dit was mijn vangst na een halfuurtje rapen: Een bont allegaartje van wegslakken , tuinslakken ,wijngaard- en segrijnslakken en hierboven een barnsteenslakje die duidelijk van de groene hostabladeren heeft gesmuld. Wie er ook heeft gesmuld zijn onze kippen (al werden de huisjesslakken wel gespaard). 🙂
Waar zijn mijnheer en mevrouw Egel als je ze nodig hebt?

Quod Erat Demonstrandum

Gezien het aantal blogberichten over bloesems, nieuwe aanplantingen, ontluikende planten,… had ik al een flauw vermoeden, maar sinds gisteren is het bewezen: het is officieel LENTE !
Want ze zijn terug uit warmere oorden:
Op een kilometer van huis zag ik ze zitten, een koppeltje boerenzwaluwen.  De huiszwaluwen laten nog op zich wachten.

Dankzij de aprilse grillen kon ik dit plaatje schieten:
Ik begaf me onmiddellijk naar onze oude appelaar om de pot met goud te gaan zoeken maar enkel een overvloed aan bloesems vond ik aan het einde van de regenboog.
 Door de raad van Muggenbeet op te volgen vond ik dit frêle pinksterbloemetje in het ongemaaide gras .
Dit stukje gazon onder de appelaar mag enkele maanden volledig zijn gangen gaan.

Een van de redenen van een lagere blog frequentie is te vinden in het serretje, er werden heel wat planten gezaaid, geplant en opgekweekt: 3 soorten pompoenen, meloenen, courgettes, sla ,kruiden, pakzoi,… .
Ook in de moestuin  werden de bonen, sugar snaps,rucola al gezaaid en werden al wat slaplantjes ter aarde besteld. Ik denk dat ik niet ga wachten op de ijsheiligen om hetzelfde te doen met de pompoenen en courgettes.

Op de voorgrond zijn de eerste blaadjes van de okkernoot zichtbaar.
Een andere reden dat er minder geblogd wordt is het XXL insecten hotel dat bijna de deuren kan openen.
Nog even geduld.

Afsluiten doen we met enkele beelden van de kruidentuin , waar de bosaardbeien de flessenboord bijna volledig hebben overwoekerd.

Zwarte en rode parels

Aan wat het ligt weten we niet, maar de oogst van de cassisbessen is heel goed dit jaar.
De bessen hebben de doorsnede van een kleine druif.
Ze worden verwerkt tot een vloeiende confituursaus die zeer lekker is in yoghurt of op ijs

Ook de tomaten blijven het ondanks de bladvlekkenziekte goed doen.

De nieuwe koning en de tri-color

Om toch in de royale stemming te blijven : gisteren werden de eerste boterbonen “Roi des beurres” geoogst en ik kan je verzekeren , ze waren lekker.  Ook  de kers- en trostomaten mogen  er zijn.

Wat de aalbessen betreft, die zijn er momenteel in overvloed,
in rood,wit en roze, de ene al wat zoeter dan de andere.
De cassis-bessen werden al deels verwerkt tot confituur.

Voor de rest zijn vooral de gieter en tuinslang de laatste dagen goed gebruikt geweest, en dan vooral in de moestuin en in de serre.  In deze laatste hebben de tomaten wel wat last van de bladvlekkenziekte, maar hopelijk krijgen we de tomaten nog rijp.
Maar de meeste planten hebben nog niet of weinig last van de droogte,  een voordeel van zware leemgrond.
Zoals je kan zien groeien de druiven rustig verder.

En ook de egel komt terug op bezoek. En hij zal zijn buikje rond kunnen eten, want na de lichte buien van vandaag komen de slakken met tientallen tegelijk uit hun schuilplaatsen.

Ook de huiszwaluwen kwetteren hier met tientallen in het  zwerk , een zalig geluid en een prachtig zicht
(maar moeilijk op de gevoelige plaat vast te leggen).
Af en toe worden ze nog bijgestaan door enkele gierzwaluwen.
Voor de aandachtige kijker: er zit wel een vreemde zwaluw in de bijt.