Na 62 posts, 360 reacties en meer dan 17500 views ben ik tot het besef gekomen dat ik steeds maar kleine stukjes of details uit de tuin heb laten zien .
Tijd dus voor een kort toertje in de Blijentuin, de foto’s dateren nog van in mei, maar door de examenperiode en het gebrek aan tijd en goesting laat ik ze nu pas de wijde wereld in :
Wanneer je de tuin inkomt zie je centraal een eilandje dat gedomineerd wordt door de hazelaar. Naast een voederplank zit hier ook nog een poeltje in verscholen. Dit was vroeger de plaats van de zandbak, die nu dus werd omgevormd tot waterpartijtje. Dit wordt omringd door hosta, daglelies, valeriaan, kogeldistel, hemelsleutel, grasklokje, fuchsia en voorlopig nog Japanse holpijp, maar die zal er waarschijnlijk in de herfst moeten aan geloven, wegens te woekerend.
Rechts staat het hok van de cavia’s van Dochterlief en ernaast, net buiten beeld, het kippenhok.
Langs de grens met de boerderij staat een rij bos- en krulwilgen met eronder een ligustrumhaag. In deze strook kunnen onze eierfabrieken hun gangen gaan.
Links kan je een glimp van het tuinhuis opvangen.
Stappen we een beetje verder komen we aan de poel. Rechtsvoor zie je nog net de jonge Vibernum. Zoals je kan opmerken is er heel veel groen in dit deel van de tuin en weinig kleur. Om daar wat verandering in te brengen werd ondertussen een deel van het gras voor de Vibernum omgedoopt tot bloemenborder waar onder andere de Fruitberg Verbena bonariensis zaailingen een plek kregen.
Aan het poeltje is het goed vertoeven op de bank en als het ’s avonds wat fris wordt zorgt de vuurkorf voor extra warmte.
Wanneer we verder langs het tuinhuis naar het achterste gedeelte wandelen komen we eerst nog een trampoline en een takkenwal tegen. Daarachter ligt een heuvel , een overblijfsel van de grondwerken van ons huis. Die werd vroeger door de kinderen gebruikt als ‘speelberg’ maar is nu ingepalmd door pioenen, akelei, ranonkelstruik, sneeuwbes en…
ook onze kerselaar en blauwe bessen vinden hier een plaatsje. Meer achteraan werd vogelkers en sleedoorn aangeplant en ook een fazantenbes die ik van een buurman kreeg probeer ik hier te laten groeien. Ook de stokrozen zijn hier ieder jaar weer te zien. In de achtergrond zie je de koeienstal.
Op de volgende (overbelichte) foto zie je rechts de heuvel en links achtereenvolgens de notelaar, Mirabelle en de oude appelaar. Allemaal veel te dicht op mekaar, maar dit is een ‘organisch’ gegroeide tuin, een mooi woord om te zeggen dat we niet echt een plan hadden :-).
Zoals je kan zien wordt het gras hier enkel waar nodig afgereden.
Achteraan het tuinhuis staat er een kleine muurserre, genoeg voor een paar tomatenplanten, wat sla en het opkweken van zaaigoed. De notelaar zal ik wel klein moeten houden wat tot nu toe lukt.
Wanneer we terugkeren naar het terras komen we ook nog de kruidentuin tegen , naast het houten terras van onze houtgestookte hottub. Dit terrasje is omgeven door een pergola waarop de Leon Millot druif z’n ding mag doen. Voor dit terras probeer ik asperges te kweken. Volgend jaar gaan we weten of dat lukt.
Rechts van dit terras ga je via het insectenhotel naar de moestuin. (Het hek is recent dus let niet op de verschillende kleuren.) Voor de rabarber zie je nog 1 van de 5 net aangeplante courgettes, die ondertussen al beginnen te produceren. Ze worden geflankeerd door vergeet-me-nietje, akelei en juffertje in ’t groen. Dat was op 18 mei (foto links), ter vergelijking een foto van gisteren 8 juli.
Achter het poortje bevindt zich dus de kleine moestuin (+/-20m2). Op het linkse bed kan je munt, look, pastinaak, sugar snaps, paksoi, prei en aardpeer herkennen. Rechts opgeschoten selder en peterselie, die laat ik bloeien voor de insecten, verder nog boterboontjes, sla en knolvenkel.
Op de laatste foto zie je hoe de moestuin op die 50 dagen is opgeschoten. Er werden ook nog Oost-Indische kers en kerstomaten geplant. De goudsbloemen en zegekruid kwamen vanzelf.
Zo, tot zover de eerste korte rondleiding, er zijn zeker nog hoekjes die de moeite waard zijn, maar dat zal voor een volgende keer zijn . Ik plan ook nog wel eens een stukje over de evolutie door de jaren heen (misschien in de winter 🙂 ).
Dus tijd om aan vervanging te denken en deze keer kozen we voor ‘echte’ knotwilgen . Deze zijn gemakkelijker te onderhouden dan de hoge krulwilgen en ze kunnen op termijn huisvesting verschaffen voor heel wat dieren.
De eerste stap is het ‘boren’ van een gat met de grondboor, ongeveer een meter diep. Daarbij kreeg ik hulp van onze 3 eierfabriekjes. De wilgen staan immers op hun terrein . En als er iets te pikken valt zijn ze er als de kippen bij :-).
De tak wordt dan in het gat gestoken en vervolgens wordt dit opgevuld met losse grond die goed wordt aangeduwd . Eventueel kan je ook nog een steunpaal voorzien om de nieuwe worteltjes beter te beschermen.
Tijdens de aanplant kreeg ik ook nog gezelschap van de glanskop die hier nu al een 2-tal jaar op bezoek is.
blijentuin 