Kniperdeknip

Het hoe en waarom van de lange blogstilte ga ik hier nu niet uit de doeken doen, maar ik vond het nu toch tijd om even de stilte te doorbreken.

Ik wil jullie hier eens laten zien hoe de Belgische tafeldruif aan z’n grote druiven komt. Dit heeft dus te maken met het ‘krenten’, wat hier in de Vlaams-Brabantse Druivenstreek beter bekend is als het ‘knippen’.

Zo zien mijn eerste ‘Royal’ trossen er uit voor het knippen. De druivelaar is een 3-tal jaar oud en mag nu de eerste keer (beperkt) vruchten dragen.

Dan nemen we een fijn schaartje en knippen alle kleine druiven weg , zodanig krijgen de overgebleven druiven meer ruimte om te groeien.

En dit is dan het resultaat.

Dit wil dus zeggen dat elke tros minstens 1 keer door de handen van de serrist is geweest. In mijn kleine serre hangen momenteel een 10-tal trossen, maar ik weet uit ervaring wat een immens werk dit is in een professionele serre. Dit samen met alle andere werkzaamheden (snoeien, bemesten , bezetten, verluchten,…) en het feit dat deze serres verwarmd worden in de lente verklaart de hogere prijs van onze lekkere tafeldruif.
Hieronder een foto uit de oude doos, de knipsters aan het werk in de verzengende hitte van de druivenserre.

En de tuin? Die staat er momenteel redelijk wild bij daar we ons de laatste maanden vooral hebben bezig gehouden met het restaureren van een oldtimer caravan. Of heet dit tegenwoordig “upcycling” 🙂 .

ADRIA 305 voor

na

voor

na

Dus misschien kom je ons nog wel eens tegen , wie weet?

Herfsttafereel

Lieve lezers,

mag ik jullie om een gunst vragen? Onze oudste zoon doet mee aan een wedstrijd en jullie kunnen hem helpen die te winnen.
Hoe? gewoon door jullie stem uit te brengen via volgende link:
https://picarto.tv/aotm/voting
Zijn tekening is nummer 19. Je hoeft je niet te registreren , enkel 19 aanvinken en dan onderaan op de VOTE knop drukken.  As simple as that!
De stemming loopt nog tot morgen 30/11 12 uur.

Dit zou veel voor hem betekenen, hij tekent namelijk al heel zijn leven en probeert het te maken als 3D artiest.
Deze ‘tekening’ werd volledig door hem  in 3D opgebouwd en bestaat o.a uit 20.000 blaadjes, 200 bomen,… die je misschien niet allemaal kan zien maar die nodig zijn om de juiste sfeer en belichting te creëren.
Zijn computer was er 20 uur mee zoet, enkel om de finale plaat te berekenen (het zogenaamde renderen) . Elk object dat je ziet is door hem ontworpen, in 3D gezet en voorzien van de juiste ‘textuur’.
Normaal  gesproken is deze blog beperkt tot natuur en tuin , maar zo een mooie herfsttafereel kon ik jullie toch niet onthouden 🙂 . En oh ja , het figuurtje heet Yarni (een garenklosje) en is één van de mascotte’s van de website Picarto.tv, een live streaming platform voor creatieve geesten.

Alvast bedankt !

 

100!

Het heeft even geduurd, maar hier zie: bericht nummer 100 op deze bescheiden blog is een feit.
De blogfrequentie zal nog wel even vergelijkbaar blijven met die van een lage bas toon, maar wees gerust we doen verder, al is het heel rustig aan.
Wat is er ondertussen dan allemaal gebeurd in De Blijentuin? Een overzichtje van de maanden mei en juni:
De bloemekes : die bloeiden ….
En sommigen met veel goesting door de nattigheid

Terwijl anderen die nattigheid niet zo konden appreciëren.

Er viel ook nieuw jong leven te bespeuren,

dat zich prompt op z’n wenken liet bedienen.
En in de groentetuin? Wel, daar groeiden vooral de suikererwten stevig door, en daar ik snoeihout van rode bessen gebruikt heb als steun, heb ik nu wat extra rode bessen struiken 🙂 .
Zo , dit was dan toch nog een teken van leven, op naar de volgende 100….

Leucochloridium paradoxum

Mooie naam, niet? Toch voor een  parasitair levende platworm. Enkele maanden terug had ik een natuurdocumentaire gezien waarin deze platworm voorkwam, maar ik had nooit gedacht deze in de tuin tegen te komen. Deze worm vormt sporocysten in de nog levende Barnsteenslak en probeert zo vogels te verleiden om deze op te eten. De natuur kan soms creepy uit de hoek komen .
Meer uitleg en een filmpje vind je hier.

Ook heb een ander soort slak gespot : de oranje bungee-slak 🙂 :

En voor de rest is het nat in de Blijentuin, maar waar niet tegenwoordig?
Maar deze gasten hoor ik niet klagen :

Kruidentobbe

Op de zolder van m’n grootouders zaliger heb ik verleden jaar een oude wastobbe gevonden. Waarschijnlijk kreeg m’n moeder hierin haar zaterdagse bad :-). Maar je kan deze natuurlijk ook voor andere dingen gebruiken, om kruiden in te kweken bijvoorbeeld. Dit wil in onze volle leemgrond niet altijd lukken, daarom pakken we het nu anders aan:

Eerst vullen met een 10-tal cm  kleikorrels:
Dit zal dienen als waterreservoir, de tobbe staat namelijk de hele dag in de volle zon.
Om geen te natte wortels te krijgen werd er een gat geboord net boven de korrels :
Daarna opvullen met een mengeling van potgrond en compost (en toen werd het donker) :

En dan kan het planten beginnen: tijm, (chinese) bieslook,peterselie, basilicum, olijfkruid, dragon, oostindische kers, rozemarijn,… .
Ze gaan allemaal de tobbe in.
En na enkele maanden ziet het er dan zo uit :
Tijdens de winter werd de tobbe beschermd met bubbelfolie En zodoende kunnen we ook na de zachte winter genieten van lekkere verse kruiden.

Betrapt !

Waarom wordt er voor veel insectenhotels tegenwoordig een gaas gespannen? Wel ….

Sinds een paar jaar is de grote bonte specht een vaste bezoeker van de Blijentuin geworden. Hier zie je het mannetje, herkenbaar aan de rode vlek op z’n achterhoofd, op strooptocht in de bijenhotels. Ook het vrouwtje heb ik onlangs gespot, dus wie weet, misschien binnenkort kleine spechtjes ?

Hieronder zie je hem aan het werk in zijn ‘smidse’. Een spleet in een boom waar hij dennenappels, noten.. in klemt om er de inhoud uit te kunnen peuteren. Momenteel doen ze zich vooral tegoed aan de laatste aardnoten die nog overblijven van het wintervoer.

Voor deze tuingast is het dus belangrijk om niet alle dood hout uit de tuin te verwijderen…

Patat in een zak…

Onze Nederlandse lezers denken waarschijnlijk dat ik het hier ga hebben over onze overheerlijke Belgische frietjes, maar niet is minder waar. Groentje had me gevraagd om een logje te schrijven over m’n experiment met het kweken van aardappelen in zakken. Een experiment dat de lezers en kijkers van moestuinier Wim Lybaert wel kennen.
Het begon met een 4-tal opgeschoten aardappelen die ik richting composthoop aan het brengen was, toen me plots de Moestuin uitzendingen te binnen schoten. Ik besloot om 2 zakken te vullen met compost en potgrond en de patatjes hierin te poten. Ze kregen een plekje voor de serre.

Begin Juli stonden ze er zo bij . (de foto’s zijn met de gsm genomen)

En na een zomer groeien was het half oktober tijd om te oogsten. Het loof is volledig afgestorven.

En ja , na wat wroeten  kwamen ze tevoorschijn,

Onze eigenste patatten.

Van twee tien maken, een wonderbaarlijke vermenigvuldiging. Het is nog geen mega opbrengst, maar gezien de minimale inspanning zeker de moeite waard!

Hommelkast gekraakt….Update

In de zomer schreef ik hier over de Duitse Wespen die hun intrek hadden genomen in de hommelkast.
En eigenlijk hebben we geen overlast gehad van deze bewoners, op het terras kregen we vooral de gewone wesp op bezoek. Deze waren afkomstig uit een nest bij de overburen dat zich naast het trottoir bevond  en daarom vakkundig door de brandweer werd verwijderd. Nadien hebben we geen mee-etende wesp meer gezien.
Ook het gras afrijden ging zonder problemen, al hield ik het nest wel altijd goed in het oog.
Hieronder enkele foto’s van hun bouwsel, opgetrokken uit flinterdun papier. De foto’s zijn genomen nadat de bewoners al een maand vertrokken waren. Het nest had wel al wat te lijden van de vocht .
Ondanks hun slechte reputatie verdienen deze opruimers, die zo iets kunnen bouwen uit gekauwd hout, toch ons respect. Vindt u niet?

En wat leefde er in de serre….

Vooraleer het nieuwe serre- en moestuinseizoen begint wordt het tijd om de blogstilte te doorbreken.
Deze keer wil ik jullie laten zien dat er in de serre niet alleen groenten groeien maar dat er ook heel wat andere gasten in verblijven.
We beginnen met de koolwitjes.
Zowel het grote en het kleine koolwitje vonden de broccoli ideaal om zich in grote getale voort te planten. Veel bleef er van de bladeren niet over. 🙂

Rupsen groot koolwitje

Na de rupsen volgt de verpopping . In alle hoeken van de serre kon je poppen vinden.

Bij enkele van die poppen merkte ik kleine sluipwespjes op die hun eitjes kwamen deponeren in en op de nietsvermoedende pop.

En na enkele weken mocht ik elke dag wel enkele vlinders helpen om uit de serre te geraken .

Hieronder dan nog enkele andere bewoners van ons glazen huis :
-Een nachtvlinder die luister naar de mooie naam Plakker (Lymantria dispar).
Om vlinders te determineren maak ik gebruik van vlindernet of de faceboekgroep Nachtvlinders in Belgie.

Plakker

-Een kruisspin, die helemaal niet alleen is, ik ben er zeker van dat er nog tientallen andere spinnen in de serre zitten. ook zij zijn meer dan welkom.

-En als laatste , maar zeker niet de minste: De klimopbij (Colletes hederae) . Deze zat bij valavond op de deurstijl.

De andere bewoners (wormen, mieren, pissebedden, duizendpoten,….) zijn hier niet aan bod gekomen maar hebben allemaal hun plek verdiend in de kas.

Zo , en dan gaan we dit weekend beginnen met het voorzaaien van de erwten en het voorbereiden van de paddentrek .

En indien er mensen uit onze streek meelezen, op 25 februari vindt de startdag van Natuurpunt Druivenstreek plaats.
Iedereen is welkom.

Een vurig 2016!

Wanneer je deze rendiertjes op deze webstek ziet verschijnen is het jaar bijna om.
De taart onder hun pootjes is ondertussen verorberd  🙂 .

Rest ons jullie een vurig en gelukkig 2016 te wensen.
(Met dank aan het Blijentuinvrouwtje voor het mooie cadeau, een wastrommelvuurkorf)